تقسیم بندی چیلر به لحاظ عملکرد

در این مطلب از سایت تهویه نو به تقسیم بندی چیلر ها می پردازیم. از چیلرها می توان برای خنک کردن یا گرم کردن استفاده کرد. از آنجایی که ثابت نگه داشتن دما در همه زمان ها ضروری است، اما استفاده از چیرل ها صرفا ببه خنک کردن محیط محدود نمی شود. چیلرها بطور کلی به دو دسته ( چیلرهای تراکمی و چیلرهای جذبی) تقسیم می شوند. چیلرهای تراکمی بخار از یک کمپرسور مکانیکی الکتریکی برای تراکم مبرد به اطراف سیستم استفاده می کنند در حالی که چیلرهای جذبی، از گرما برای حرکت مبرد در اطراف سیستم استفاده می کنند.

چیلرهای تراکمی در مقایسه با چیلر های جذبی، بیشترین استفاده را دارند و در دو زیر مجموعه چیلرهای هوا و چیلرهای آبی جای می گیرند. بیایید نگاهی اجمالی به نحوه کار هر یک از اینها، کاربردهای آنها و مزایا و معایب هر یک بیندازیم. پیشنهاد می شود از مطلبی که در خصوص مینی چیلر و اجزای تشکیل دهنده مینی چیلر ها منتشر نمودیم بازدید نمایید.

تقسیم بندی چیلرها

همانطور که گفته شد چیلرها بطور کلی به دو دسته ( چیلرهای تراکمی و چیلرهای جذبی) تقسیم می شوند. چیلر جذبی معمولاً دارای یک کندانسور، ژنراتور، تبخیرکننده، جاذب و یک مبدل حرارتی است و چیلر های تراکمی به دو دسته آبی و هوا تقسیم می شوند که هر دوی آنها دارای اجزای یکسانی می باشند. هر دو آنها دارای یک اوپراتور، یک کمپرسور، یک کندانسور و یک شیر انبساط می باشند.

1. چیلر جذبی

چیلر جذبی

برخلاف چیلرهای معمولی، چیلرهای جذبی از جمع آوری گرمای اتلاف حاصل از سایر فرآیندها یا تجهیزات برای هدایت فرآیند ترمودینامیکی استفاده می کنند که اجازه می دهد آب سرد شود و برای نیازهای HVAC توزیع شود. به جای مبردهای معمولی، آب معمولاً با آمونیاک یا لیتیوم بروماید مخلوط می شود و لیتیوم بروماید رایج تر است چرا که این ترکیب، سمی نیست.

چیلرهای جذبی این مزیت را دارند که فاقد کمپرسورهای الکتریکی هستند، یعنی می توانند ظرفیت خنک کنندگی قابل توجهی را برای یک تاسیسات بدون کمک به اوج تقاضای الکتریکی فراهم کنند. نکته اصلی که باید هنگام ارزیابی کاربرد چنین چیلرهایی مورد توجه قرار گیرد این است که آنها برای عملکرد به یک جریان بزرگ و ثابت گرمای اتلاف نیاز دارند. تأسیسات تولید صنعتی واضح‌ترین گزینه‌ها هستند، اما سایر تنظیمات مانند پردیس‌های دانشگاه، مجتمع‌های بیمارستانی بزرگ‌تر یا هتل‌های بزرگ اغلب فرصت قابل توجهی برای بهره‌مندی از نصب چیلر جذبی دارند.

چیلرهای جذبی به دلیل نیاز کمتر به برق در مقایسه با چیلرهای تراکمی، هزینه های کارکردی را کاهش می دهند. اگر اختلاف قیمت یک چیلر جذبی و یک چیلر تراکمی هم ظرفیت را به عنوان میزان سرمایه گذاری و صرفه جویی سالانه از محل کاهش یافتن هزینه های انرژی را به عنوان بازگشت سرمایه در نظر بگیریم، می توان با قاطعیت گفت که بازگشت سرمایه گذاری صرف شده برای نصب چیلرهای جذبی با شرایط بسیار خوبی صورت خواهد گرفت.

مزایای استفاده از چیلرهای جذبی چیست؟

• مبردهایی که عمدتاً در چیلرهای جذبی استفاده می شوند، به گرمایش جهانی و تخریب لایه لایه ازن کمکی نمی کنند.
• چیلر جذبی می تواند هزینه برق، آب گرم، گرمایش و سرمایش تاسیسات را کاهش دهد.
• به دلیل کمبود کمپرسور در دستگاه، صدا و ارتعاش به میزان قابل توجهی در ساختمان کاهش می یابد و محیطی آرام با قابلیت اطمینان بالا فراهم می کند.
• یک چیلر جذبی تقریباً به طور کامل از حرارتی که قبلاً هدر می رفت تغذیه می شود.
• برای تولید آب سرد و گرما برق مصرف نمی کند.
• برای تخصیص در یک سیستم برق پشتیبان اضطراری به ظرفیتی تقریباً نیاز ندارد.

چیلر های تراکمی به دو دسته آبی و هوا تقسیم می شوند که هر دوی آنها دارای اجزای یکسانی می باشند. هر دو آنها دارای یک اوپراتور، یک کمپرسور، یک کندانسور و یک شیر انبساط می باشند. علاوه بر این، مکانیک هر دو بسیار مشابه است. کمپرسور یک مبرد را در اطراف داخل چیلر از طریق کندانسور، شیر انبساط، اواپراتور و به کمپرسور فشار می دهد.

تفاوت اصلی بین چیلر های جذبی و تراکم در نحوه خروج گرمای ناشی از کارکرد سیستم می باشد. چیلرهای هوا به ما هوا را برای حذف گرما می دهند در حالی که چیلرهای آبی از آب استفاده می کنند.

چیلرهای تراکمی هوایی

چیلرهای خنک شونده با هوا از هوا برای حذف گرما با استفاده از فن ها برای فشار دادن هوا به لوله های در معرض کندانسور استفاده می کنند. در حالی که چیلرهای هوا نسبت به چیلرهای آب خنک به انرژی بیشتری نیاز دارند، اما در مورد خنک کننده ثابت می توانند گزینه بسیار خوبی باشند. چیلرهای هوا به راحتی نصب می شوند و معمولاً می توانند خارج از ساختمان نصب شوند (بدون نیاز به فضای اضافی). در مقایسه با چیلرهای آبی، چیلرهای هوا بیشتر در معرض انسداد و مشکلات چرخش مجدد هستند.

چلر تراکمی آبی

چیلرهای آبی با پمپاژ آب از طریق کندانسور پلمپ شده و پخش آن در برج خنک کننده، گرما را از بین می برند. چیلرهای تراکمی آبی معمولا کارایی بیشتری نسبت به چیلرهای تراکمی هوایی دارند. استفاده از تبخیر آب برای دفع گرما نسبت به دمیدن هوا در سطح داغ انرژی کمتری مصرف می کند. این به خاطر ظرفیت گرمایی بالای آب است. علاوه بر این، چیلرهای آبی نسبت به چیلرهای هوا خنک عمر طولانی تری دارند.

• انواع فناوری کمپرسور چیلر های تراکمی

چیلرهای خنک کننده هوا و آب تراکمی، بیشتر بر اساس نوع فناوری کمپرسور مورد استفاده طبقه بندی می شوند.

چیلرهای گریز از مرکز

اکثر چیلرهای گریز از مرکز، چیلرهای آبی هستند که بسیار کمیاب می باشند. چیلرهای گریز از مرکز اغلب برای بارهای خنک کننده متوسط تا بزرگ استفاده می شوند (معمولاً از 150 تا 6000 تن تبرید مناسب می باشند) این سیستم ظرفیت خنک کنندگی بالایی را در یک طراحی فشرده ارائه می دهد. چیلرهای گریز از مرکز با استفاده از پروانه های دوار برای فشرده سازی مبرد و تراکم آن به اطراف چیلر کار می کنند.

چیلرهای رفت و برگشتی (چیلر ضربه ای) 

این سیستم ها با استفاده از پیستون و محفظه برای فشرده سازی مبرد کار می کنند.

چیلرهای کمپرسور اسکرول 

از کمپرسورهای اسکرول هم در کولرهای هوا و هم در کولرهای آبی استفاده می شود. این چیلرها با استفاده از دو صفحه مارپیچ (یکی ثابت و دیگری چرخشی) برای فشرده سازی مبرد کار می کنند.

چیلرهای تراکمی پیچی 

در چیلرهای آب و هوا نیز از چیلرهای اسکرو استفاده می شوند و برای بارهای خنک کننده کوچک تا متوسط بهترین گزینه می باشند. می توانید این چیلرها معمولا در 70 تا 600 تن در بازار بیابید. کمپرسورهای اسکرو با استفاده از دو روتور مارپیچ و دوار به هم پیوسته برای فشرده سازی مبرد کار می کنند.